Muziek kan van levensbelang zijn!
Dit waargebeurde verhaal van twee vrienden uit verschillende delen van Nederland heeft zich de AFGELOPEN week afgespeeld (week 40, November 2014).
Twee mannen, JooZz, (53, vrijgezel, internet-muzikant en ondernemer), en Peter (53, getrouwd, vader van 2 pubers en zzp’er) zijn dan inmiddels al zo’n 35 jaar bevriend, als één van de twee zich met buikpijn (op zondag 23 november 2014) meldt op de huisartsenpost in Bergen op Zoom en na kort onderzoek ernstig ziek blijkt: 2 dagen later wordt door middel van een klassieke operatie één nier met een tumor -met het formaat van een kleine voetbal- operatief verwijderd.
Kort na de operatie is Peter doodziek. Hele dagen overgevend en krimpend van de pijn ligt hij aan de morfinepomp in bed, en is hij totaal overgeleverd aan de zorg door anderen. Bezoek kan en wil hij niet ontvangen. Alleen zijn vrouw Jeannette is er omdat hij rustig van haar wordt. Want de hele dag loopt de verpleging binnen: “Heeft u pijn? Wat voor cijfer geeft u de pijn?” en dat maakt Peter erg onrustig.
Twee dagen na de operatie, wanneer Peter nét weer wat op kan zitten is er een nieuwe dip: Peter ‘loopt warm’ en raakt oververhit. Met een hoge bloeddruk (220/118) en hartslag (232) moet Peter opnieuw dóódziek het bed in, met infuus en catheter aan zijn zijde.
“Op dat moment voelde het alsof de grond onder me wegzakte en ik écht helemaal was aangewezen op mijzelf”, aldus Peter. “Ik was doodziek en alles deed zeer, ik wist niet meer hoe ik moest gaan liggen van de pijn.. En dan ook nog die vreselijke hik die maar bleef duren.”
Allerei gedachten spookten er op dat moment door mij heen (‘Is het goed-of kwaadaardig’, ‘hoe moet het met mijn vrouw en kinderen als ik als zzp’er geen inkomen meer heb of als ik dood ga’) en verschillende momenten uit mijn leven passeerden de revue. En ondertussen kon alleen ikzelf invloed uitoefenen op mijn genezing en hopen op een wonder.
Op het moment dat de herinneringen aan mijn goede vriend JooZz voorbij kwamen, besefte ik dat het vooral zijn zelf geschreven en gecomponeerde jazznummers waren die me steeds zo raakten. “Elk nummer had wel een eigen verhaal en emotie. Zoals ook mijn verhaal. Met een begin, de gebeurtenissen (het leven), en een einde… En op het einde.. was het altijd goed.. ongeacht hoe een nummer eindigde”.
Ik realiseerde dat er in mijn mailbox nog enkele nummers stonden waar ik eigenlijk deze week naar zou luisteren. Doordat ik buikpijn had gekregen was ik daar niet meer aan toegekomen.
Ik pakte voorzichtig mijn mobiel en luisterde via een koptelefoon van de televisie -die boven me hing zoals bij elk ziekenhuisbed- naar zijn muziek en ik huilde…
Ik huilde om het verdriet wat ik had door mijn onverwachte ziekte, de angst om mijn familie en vrienden te verliezen en ik voelde me op dat moment héél klein en leeg.. maar door de muziek van JooZz voelde ik even geen pijn meer en kwam Ik langzaam die lange nacht door.
Een dag later ging Ik langzaam vooruit. Ik merkte dat de energie uit zijn muziek zijn weg had gevonden in mijn lichaam. Ondanks dat ik door de hik een week niet had gegeten of gedronken, en ik aan een infuus en catheter zat.. voelde ik me sterk! Ik kreeg zelfs weer praatjes.. en vandaag.. nu precies een week na de opname zei de weekendarts tegen me: u mag waarschijnlijk aanstaande dinsdag of woensdag naar huis.
Dezelfde avond zocht JooZz me op in het ziekenhuis en zaten we beneden bij de balie (zaterdag avond 29/11) en heb ik hem bedankt.. bedankt voor de kracht die zijn muziek me bezorgde om snel weer beter te worden..
De ‘kerngedachte’ van dit verhaal is dat ik (onverwachts, ongewild en ongevraagd) in een nare situatie ben verzeild bent geraakt, waarbij alle houvast en zekerheid, ineens wegviel.
Ik bleek enorme steun te vinden in het luisteren en ervaren van goede muziek.
Naar mijn idee missen veel mensen de essentie van muziek. Het gaat toch vaak meer om het horen van alléén wat geluid.
Dat houdt niet in dat je altijd met 100% aandacht naar elk deuntje moet luisteren, en dat je alle nummers volledig op je moet laten inwerken.
Maar in sommige muziek valt emotioneel een hoop méér te halen…
PS. Deze tekst is geschreven door mij op zondag 30 november 2014 tijdens mijn opname in ziekenhuis Lievensberg.
Over enkele dagen mag ik naar huis als alles goed blijft gaan en krijg ik kort erna de uitslag van de tumor.
Maar zoals ook in de muziek.. op het einde is het altijd goed.. ongeacht de afloop.. Ciao!
